Doolhof

6 okt, 2019 - Roos Barnhoorn

het doolhof blogLang ervoer ik mijn leven als een doolhof. Wie moest ik zijn? Wat moest ik doen? Hoe kon ik vrede en acceptatie vinden in een lichaam dat als een te krappe jas zat? Mijn ziel riep dat er een diep verlangen in mij leefde. Namelijk mijzelf willen zijn en vooral willen leven. Maar ik leefde in het donker. Ik kon mijn ziel niet goed voelen of horen al schreeuwde het in mij. Ik stond er niet voor open. Ik vocht met mezelf en het leven op zich waardoor het leven ook met mij leek te vechten. Maar na de zoveelste strijd merkte ik dat ik vast zat. Ik had de bodem van de duisternis meerdere keren echt bereikt. Ineens was ik bereid om mijn ziel wel te horen en herinnerde ik me mijn pure levenslust als kind voor dat ik wist dat ik anders was. Het weten dat ik hier ben in dienst van het grotere geheel sprak ook helder en duidelijk.Mijn vuur laaide op en ik koos nu voor altijd voor het leven. Ik wist dat liefde de enige weg was die ik nog wilde en kon gaan. Ik moest gaan staan op mijn plek in de wereld dus bevrijdde ik mezelf.