Ik wilde eruit, wilde vliegen. Ik had de drang vrijer te willen zijn.
Ik identificeerde mijn Roos zijn met mijn lichaam. Daardoor was ik mijn beperkte lichaam en al mijn depressies die daar uit voort vloeide. Dansen en bewegen verschafte mij het ultieme geluk. Als er mensen op toneel dansten raakte ik in totale extase. Die vrijheid die hun voelden ervoer ik daardoor ook.
Maar nu identificeer ik me met de levensstroom die in mij leeft. Vaak ingegeven door het kleinste geluk. Ik ervaar diep veel en heel intens, De zon die mij verwarmt. Muziek die tot mijn cellen doordringt simpelweg omdat ik oplos van intense blijdschap in het moment. Eten dat me voed maar ook een intense vreugde ervaring geeft. Een grap die mijn dag oprecht leuker maakt. De verbinding met de ander die ik heel bewust leg. Soms veel van mezelf gevend maar intens dankbaar dat ik het kan en mag geven. dan rust ik daarna weer in mezelf en laad ik op.
Door de persoonlijke lig periodes die ik veelal heb gekend waarin ik niets kon alleen maar een hand gebruiken(eigenwijs als ik ben zelfs toen ik mijn vinger brak) heeft dit verdiept en mijn doen beseffen dat het pure leven mijn echte vrijheid verschaft. Het is alles en het is niets verbonden met de levensstroom die er was, is en werkelijk altijd zal zijn.
Ik ben ALTIJD vrij. Fysiek afhankelijk maar nooit in mijn ziele bewustzijn.
