Weerstand tegen het leven.

Ik ervaar het soms en in periode wat vaker.

Maar ik hou er oprecht van.

Het is heel pijnlijk in ervaring.

Een danser in hart en nieren.

Dat ben ik.

Ik leef mijn choreografie.

Als ik sport bedenk ik mezelf als danseres als ik energie nodig heb ervoor.

Als ik vastzit in mijn dans huil ik steeds mijn tranen.

En erken ik mijn ongelukkig zijn in het moment.

Ik kan schreeuwen dat ik niet meer wil.

Gevangen in mezelf in mijn dans.

Maar ik ga door altijd en altijd.

Mijn adem is mijn levensdans.

Liefde drijft mij voort.

Ik dans, ik schrijf, ik schilder mijn levensadem graag verder dan mijn gevangenschap ooit zal zijn.

Niet alles zal ik kunnen tonen aan fysieke kracht beweging.

Maar ik stop die energie in mij zodat ik mijn geluk oprecht kan delen.